Słowo mandala oznacza: cały świat, święty krąg, centrum lub koło życia. Hindusi nazywają tak okręgi rysowane podczas rytuałów religijnych. Historia mandali sięga dalej i szerzej – aż po koliste rysunki, będące najstarszymi symbolami religijnymi ludzkości niemal wszystkich kultur od czasu paleolitu począwszy. Najwspanialszymi mandalami może się poszczycić buddyzm tybetański, w którym tworzenie i oglądanie mandali jest formą medytacji.
Tybet, XIV wiek,
Courtesy Rubin Museum of Art
Także kultura chrześcijańska posiada swoje dzieła: witraże w kształcie rozet w średniowiecznych katedrach, czy też serię mandali Giordano Bruno. Współcześnie mandale spopularyzował w Europie Carl Gustav Jung – współtwórca psychoanalizy, odkrywając mandalę jako sposób terapii. U swoich pacjentów zauważył, że w chwilach dezorientacji i utraty punktu odniesienia kreślą oni nieświadomie koliste rysunki. Uznając, że są one wyrazem dążenia do ładu i przedstawiają zjednoczenie zwalczających się przeciwieństw, wykorzystał tworzenie mandali i pracę z nimi do wyprowadzania pacjentów z nerwic, depresji i psychoz.
Tybet, xviii wiek,
Courtesy Rubin Museum of Art.
W sztuce buddyzmu tantrycznego jest to motyw artystyczny, gdzie następuje tworzenie mandali, a następnie jej niszczenie – jako droga transformacji praktykującego. Jest to uważane za rodzaj medytacji i ma duże znaczenie religijne.
Jeśli masz pytanie – zachęcam do pozostawienia komentarza, postaram się na nie odpowiedzieć.
